Πέμπτη 27 Οκτωβρίου – Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011
Χώρος: The Shoe Factory, Ερμού 304, Λευκωσία
Ώρα: 8.30μμ
Είσοδος: Ελεύθερη
Για όγδοη συνεχή χρονιά, το Ίδρυμα Τεχνών Φάρος και το Επίτιμο Προξενεία της Βραζιλίας, σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Βραζιλίας στην Κύπρο, παρουσιάζουν το Φεστιβάλ Βραζιλιάνικου Κινηματογράφου.
Το Φεστιβάλ, το οποίο είναι μέρος μιας σειράς εκδηλώσεων που διοργανώνονται κατά το Φθινόπωρο με στόχο να προβάλουν τις τέχνες και τον πολιτισμό της Βραζιλίας, έχει καταστεί ένας από τους πιο δημοφιλείς και πολυαναμενόμενους θεσμούς στην Κύπρο.
Φέτος, το Φεστιβάλ Βραζιλιάνικου Κινηματογράφου περιλαμβάνει ταινίες που στέλνουν αλληλοσυγκρουόμενα μα και προκλητικά μηνύματα – ταινίες που παρουσιάζουν τη ζωή, τέχνη και πολιτική της Βραζιλίας από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Κάποιες είναι αρκετά εύθυμες ενώ άλλες διεισδύουν βαθύτερα στη σκοτεινή πλευρά της Βραζιλιάνικης πραγματικότητας – όλες τους όμως είναι συναρπαστικές και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.
Πρόγραμμα:
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
2 filhos de Francisco
Σκηνοθεσία: Breno Silveira
Διάρκεια: 132′
Γλώσσα: Πορτογαλική με αγγλικούς υπότιτλους
Το 2 Filhos de Francisco είναι ένα κινηματογραφικό δράμα για τις ζωές των μουσικών Zezι Di Camargo & Luciano. Η ταινία συμπεριλαμβάνεται στις πιο πετυχημένες Βραζιλιάνικες παραγωγές των τελευταίων είκοσι χρόνων και πέτυχε τις υψηλότερες πωλήσεις εισιτηρίων κατά το 2005. Μια ταινία που μπορεί εύκολα να εκτιμηθεί από το διεθνές κοινό μιας και προβάλλει μουσικές εικόνες από τη Βραζιλία (με αποσπάσματα από Caetano Veloso) αλλά ταυτόχρονα επικεντρώνεται στη διαχρονική αξία της οικογένειας και πως αυτή μπορεί προσαρμοστεί στις δυσκολίες της ζωής.
Ο Francisco Camargo, ένας ταπεινός εργάτης από το Goiαs, ονειρεύεται να κάνει τους δύο γιους του, Mirosmar και Emival, διάσημους αστέρες της μουσικής. Τους χαρίζει ένα ακορντεόν και μια κιθάρα, και τα δύο αγόρια αρχίζουν να εμφανίζονται σε εκδηλώσεις της περιοχής μέχρι που η φτώχεια αναγκάζει την οικογένεια να ξενιτευτεί για άλλη περιοχή. Τα δύο αγόρια αναγκάζονται να παίζουν τη μουσική τους στο σταθμό των λεωφορείων για να βγάλουν λεφτά μέχρι που εντέλει το ταλέντο τους αναγνωρίζεται και συναντούν την επιτυχία. Μια επιτυχία παροδική, αφού η τραγωδία δεν αργεί να συγκλονίσει τις ζωές τους.
Αυτή η θαυμάσια ταινία κέρδισε 26 βραβεία, μεταξύ άλλων, Καλύτερης Ταινίας στο Havana Film Festival.
************************************************************
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011
Four days in September
Σκηνοθεσία: Bruno Barreto
Διάρκεια: 110′
Γλώσσα: Πορτογαλική με αγγλικούς υπότιτλους
Ο Bruno Barreto επιστρέφει στη γενέτειρα του Βραζιλία μετά από απουσία δέκα χρόνων για να σκηνοθετήσει αυτό το, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, πολιτικό θρίλερ το οποίο προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Το 1969, ο δημοσιογράφος Fernando Gabeira και ο φίλος του Cesar αποφασίζουν να ενταχθούν στη ριζοσπαστική, αριστερή οργάνωση MR-8. Τα επαναστατικά μέλη της οργάνωσης, μεταξύ τους και η αθυρόστομη, πανέμορφη Μαρία, αγωνίζονται με αντάρτικες μεθόδους έτσι ώστε να ανατρέψουν τη στυγνή, στρατιωτική κυβέρνηση της Βραζιλίας. Η πρώτη τους επιχείρηση, η ληστεία μιας τράπεζας, πετυχαίνει μολονότι ένα από τα μέλη τους συλλαμβάνεται και βασανίζεται από τον Henrique, ένα μυστικό πράκτορα. Εν συνεχεία, τα μέλη της MR-8 απαγάγουν τον Πρέσβη των ΗΠΑ στη Βραζιλία, Charles Burke Elbrick. Τον κρατάνε όμηρο για τέσσερις μέρες, διάστημα που τους κάνει να συνειδητοποιήσουν ότι ο πρέσβης είναι ένας καλόβουλος άνθρωπος με ηθικές αρχές. Ο Gabeira αρχίζει να νιώθει άβολα με το σχέδιο της οργάνωσης να σκοτώσει τον πρέσβη αν δεν εισακουσθεί το αίτημα της για αποφυλάκιση των πολιτικών αιχμαλώτων.
Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο του Gabeira O Que E Isso, Companheiro?
************************************************************
Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011
Waste Land
Σκηνοθεσία: Lucy Walker
Διάρκεια: 90′
Γλώσσα: Αγγλική & Πορτογαλική με αγγλικούς υπότιτλους
Με γυρίσματα που διήρκεσαν σχεδόν τρία χρόνια, το Waste Land καταγράφει το ταξίδι του διάσημου εικαστικού Vik Muniz, από το Μπρούκλιν στη γενέτειρα του Βραζιλία – συγκεκριμένα στο Jardim Gramacho στα περίχωρα του Ρίο, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη χωματερή στον κόσμο.
Εκεί, ο Muniz επικεντρώνεται στο να φωτογραφίσει ορισμένους από τους συλλέκτες ανακυκλώσιμων υλικών («catadores» όπως οι ίδιοι αποκαλούν τους εαυτούς τους). Ο αρχικός στόχος του ήταν απλά να ‘ζωγραφίσει’ τους catadores με τα σκουπίδια. Η συνεργασία του ωστόσο με αυτούς τους συγκλονιστικούς χαρακτήρες, καθώς οι ίδιοι δημιουργούν εκ νέου φωτογραφικές απεικονίσεις των εαυτών τους, αποκαλύπτει τόσο την αξιοπρέπεια τους όσο και την απόγνωση που αισθάνονται όταν αρχίζουν να κάνουν όνειρα για τη ζωή τους.
Η σκηνοθέτης Lucy Walker (Devil’s Playground, Blindsight και Countdown to Zero) και οι συν-σκηνοθέτες Joγo Jardim και Karen Harley βολιδοσκοπούν την όλη διαδικασία, και εντέλει, καταφέρνουν να αποδείξουν τη δύναμη της τέχνης να μεταπλάθει ζωές και την αλχημεία του ανθρώπινου πνεύματος.
Η ταινία κέρδισε ένα μεγάλο αριθμό βραβείων, μεταξύ άλλων, Βραβείο Κοινού για Καλύτερη Ταινία και το Human Rights Film Award της Διεθνούς Αμνηστίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ του Σάο Πάολο και το Αργυρό Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ της Στοκχόλμης.
************************************************************
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011
Linha de Passe
Σκηνοθεσία: Walter Salles & Daniela Thomas
Διάρκεια: 108′
Γλώσσα: Πορτογαλική με αγγλικούς υπότιτλους
Σάο Πάολο. 20 εκατομμύρια κάτοικοι, 200 χιλιόμετρα από ουρές αυτοκινήτων, 300.000 μοτοσικλετιστών-αγγελιοφόρων. Στην καρδιά μιας από τις πιο σκληρές, χαοτικές πόλεις στον κόσμο, τέσσερα παιδιά, ορφανά από πατέρα, προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους, να δραπετεύσουν από τα προκαθορισμένα μονοπάτια της ζωής τους.
Στα παρασκήνια μιας Βραζιλίας σε κατάσταση συναγερμού, οι σκηνοθέτες Walter Salles και Daniela Thomas ενώνουν τις δυνάμεις τους στο Linha de Passe παρουσιάζοντας μας μια ομάδα νέων ηθοποιών που κάνουν το ντεμπούτο τους στη μεγάλη οθόνη – συμπεριλαμβανομένης και της Sandra Corveloni, που το 2008, κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Κανών για το ρόλο της στην ταινία.
************************************************************
Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
Bus 174
Σκηνοθεσία: Josι Padilha
Διάρκεια: 150′
Γλώσσα: Πορτογαλική με αγγλικούς υπότιτλους
Το Bus 174 είναι ένα Βραζιλιάνικο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε στις 22 Οκτωβρίου 2002. Είναι η πρώτη ταινία του σκηνοθέτη
Josι Padilha και του συν-σκηνοθέτη Felipe Lacerda.
Ο Sandro do Nascimento, ένας νεαρός άντρας από φτωχή οικογένεια, κάνει μια αποτυχημένη απόπειρα για ληστεία και καταλήγει να κρατά σε ομηρεία, για τέσσερις ώρες, τους επιβάτες ενός λεωφορείου. Το όλο συμβάν καταγράφτηκε ζωντανά από την τηλεόραση. Η ταινία εξετάζει το περιστατικό και αναλύει το πως είναι η ζωή στις φτωχοσυνοικίες του Ρίο καθώς διεισδύει στον τρόπο με τον οποίο η δικαιοσύνη μεταχειρίζεται τις φτωχότερες τάξεις στη Βραζιλία.
Ο Padilha παίρνει συνεντεύξεις από πρώην και νυν παιδιά του δρόμου, μέλη της αστυνομίας, την ελίτ της αστυνομικής δύναμης του Ρίο, BOPE, κοινωνιολόγους και την οικογένεια του Nascimento ούτως ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερη αντίληψη ως προς τι οδήγησε τονNascimento στην πειρατεία.
Το Bus 174 ψηφίστηκε από την εφημερίδα The New York Times ως «μια από τις καλύτερες δέκα ταινίες της χρονιάς». Κέρδισε πάνω από 23 βραβεία, συμπεριλαμβανομένων, Emmy Award for Outstanding Cultural & Artistic Programming το 2005 και το Βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ολλανδία.
************************************************************
Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011
The Sound of Rio: Brasileirinho
Σκηνοθεσία: Mika Kaurismδki
Διάρκεια: 90′
Γλώσσα: Πορτογαλική με αγγλικούς υπότιτλους
Το ντοκιμαντέρ Brasileirinho επικεντρώνεται στο Choro, την πρώτη μορφή αστικής μουσικής στη Βραζιλία. Κατά τη διάρκεια του ύστερου 19ου αιώνα, οι Βραζιλιάνοι μουσικοί του Ρίο άρχισαν να συνδυάζουν τις Ευρωπαϊκές μελωδίες, τους Αφρό-Βραζιλιάνικους ρυθμούς και τις μελαγχολικές ερμηνείες των Ινδιάνων της Βραζιλίας… έτσι γεννήθηκε το Choro, το πρώτο είδος μουσικής έκφρασης από αυτό το χωνευτήρι πολιτισμών, και σημαντικό στοιχείο στην μετέπειτα εξέλιξη της πολιτιστικής ταυτότητας της Βραζιλίας. Το Choro παρέμεινε δημοφιλές ως μουσικό ύφος μέχρι τη δεκαετία του 1920, όπου και οδήγησε άμεσα στη Σάμπα κι αργότερα στη Μπόσσα Νόβα. Η επάνοδος του όμως δεν άργησε να φανεί, και η μουσική Choro έγινε εξαιρετικά δημοφιλείς τις τελευταίες δεκαετίες.
Το Brasileirinho θυμάται τη γένεση, αλλά πάνω από όλα ζωγραφίζει τη ζωτικότητα του Choro στη σημερινή εποχή. Ορισμένοι από τους πιο συναρπαστικούς μουσικούς της Choro ερμηνεύουν, αναπολώντας σημαντικά γεγονότα που επηρέασαν την ιστορία αυτού του μοναδικού μουσικού ύφους. Ένα εργαστήρι, με πάνω από 450 συμμετέχοντες όλων των ηλικιών, απεικονίζει τον αβασάνιστο, ανυπόκριτο Βραζιλιάνικο τρόπο ερμηνείας. Μουσικές συνεντεύξεις με διάσημους καλλιτέχνες και μια εμφάνιση του «Trio Madeira Brasil» σε ένα από τα παραδοσιακά μιούζικ χολ του Ρίο αποδεικνύουν για ακόμα μια φορά τον πλούτο των ρυθμών και μελωδιών που συγχωνεύτηκαν κατά τα τελευταία 130 χρόνια για να αποτελέσουν το συναρπαστικό αυτό, σύγχρονο τροπικό μουσικό ύφος. Στο ντοκιμαντέρ εμφανίζεται και ο κιθαρίστας Yamandu Costa ο οποίος έκανε την εμφάνιση του στην Κύπρο πριν τρία χρόνια μέσα στα πλαίσια του Πολιτιστικού Μήνα Βραζιλίας του Ιδρύματος Τεχνών Φάρος.