Το The Leventis Municipal Museum of Nicosia / Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκ., σε συνεργασία με τη Πνευματική Αδελφότητα Ελληνίδων Κύπρου, παρουσιάζει διάλεξη με τίτλο «Η νύφη και το ντύσιμο της από το Σάββατο έως τη Δευτέρα του γάμου», η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017, 19:30 στο Λεβέντειο Μουσείο..
Η διάλεξη, που θα δοθεί από τη φιλόλογο και ερευνήτρια Καλλιόπη Πρωτοπαπά, εξετάζει το γάμο ως κορυφαία έκφραση της εθιμικής ζωής. Συμβολισμοί και τελετουργίες που αποσκοπούν στην αποτροπή του κακού και την πρόκληση του καλού, συνθέτουν το σύνολο των γαμήλιων εκδηλώσεων με τη νύφη να είναι το επίκεντρο όλων αυτών των ενεργειών.
Μέσα από τη διάλεξη παρακολουθούμε τη σταδιακή μετάβαση της γυναίκας από την ελεύθερη στην έγγαμη ζωή, από το καμάρωμα της νύφης και το πλέξιμο των στεφανιών στον τελετουργικό χορό με τα ρούχα της νύφης, τη διαδικασία του ντυσίματος και το συμβολικό ζώσιμο.
Η διάλεξη πραγματοποιείται στο πλαίσιο της περιοδικής έκθεσης «Νύφες στο Λεβέντειο: Παράδοση και Μόδα στην Ελλάδα και στην Κύπρο» που παρουσιάζεται σε συνεργασία με το Λαογραφικό Πελοποννησιακό Ίδρυμα Ναυπλίου, στο Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκωσίας έως τις 23 Απριλίου 2017.
Έκθεση «Νύφες στο Λεβέντειο: παράδοση και μόδα στην Ελλάδα και στην Κύπρο»στο Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκωσίας.
Νυφικές ενδυμασίες από τη συλλογή του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος του Ναυπλίου της Ελλάδος συναντούν κυπριακά νυφικά των συλλογών του Λεβέντειου Δημοτικού Μουσείου Λευκωσίας, όπως και πολλών άλλων ιδιωτικών κυπριακών συλλογών, για τη δημιουργία μιας μοναδικής εκθεσιακής και ταυτόχρονα ιστορικής πασαρέλας που θα διαρκέσειμέχρι και τις 24 Απριλίου 2017.
Η έκθεση που οργανώνεται από το Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκωσίας σε συνεργασία με το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα παρουσιάζει σειρά νυφικών φορεμάτων τα οποία διαγράφουν την εξέλιξη του ενδύματος από το τέλος του 19ου αιώνα έως και το 1974 σε Ελλάδα και Κύπρο. Η παρουσίαση παρακολουθεί τη διαχρονική πορεία του νυφικού από τις δεσμεύσεις της παράδοσης στις επιταγές της διεθνούς μόδας. Καταγράφει ταυτόχρονα, ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στα νυφικά του Ελλαδικού χώρου και σε αυτά της Κύπρου, δύο χώρων του ελληνισμού με παρόμοια παράδοση αλλά με ξεχωριστή ιστορική μοίρα. Εξετάζει επίσης οι διαφορές ανάμεσα στο νυφικό της πόλης και του χωριού, ανάμεσα στο νυφικό της πλούσιας και της λιγότερο ευνοημένης οικονομικά νύφης.
Το νυφικό φόρεμα με την πάροδο του χρόνου υφίσταται ποικίλες τροποποιήσεις που καταγράφουν την εγκατάλειψη της χρήσης, της παραδοσιακής ενδυμασίας ως νυφικού φορέματος και την εναρμόνιση του με τη διεθνή μόδα. Στην έκθεση, γίνεται επίσης εμφανής η καθιέρωση του άσπρου νυφικού το οποίο «επέβαλε» σε όλο το δυτικό κόσμο, ο γάμος της βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας Βικτωρίας.
Μέσα από τα νυφικά της έκθεσης μπορεί κανείς να εντοπίσει τις αλλαγές στο φάρδος, στο μήκος τους και στα υλικά τα οποία είναι κατασκευασμένα, σύμφωνα με τις υποδείξεις του συρμού που επηρεάζεται από πριγκιπικούς γάμους αλλά και τον κινηματογράφο.
Στις πτυχές των νυφικών ανιχνεύονται ακόμα επιπτώσεις ιστορικών γεγονότων όπως οι οικονομικές και άλλες δυσκολίες που επέφεραν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Η ανεξαρτησία της Κύπρου (1960) σηματοδοτεί την τελευταία χρονικά περίοδο που παρουσιάζει η έκθεση. Στο κλίμα «αισιοδοξίας» που επικρατεί, το νυφικό φόρεμα ακολουθεί το συρμό και τις τάσεις της εποχής υλοποιούνται τα όνειρα κάθε νύφης για την ωραιότερη μέρα της ζωής της.
Η έκθεση θέτει σαν χρονικό όριο το 1974, όταν η από αιώνων τάξη πραγμάτων ενός γηγενούς πληθυσμού ανατρέπεται και οι κοινωνικο-οικονομικές δομές αλλάζουν δραματικά και αμετάκλητα.
