Δυο Συναυλίες της Oxford Philomusica στην Κύπρο.
Αρχιμουσικός: Δόκτωρ Μάριος Παπαδόπουλος
Στα πλαίσια του καθιερωμένου πια ετήσιου Φεστιβάλ «Τα Κύπρια», το κυπριακό κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει την ορχήστρα Φιλομούζικα Οξφόρδης.
Η Ορχήστρα αυτή ιδρύθηκε από τον ίδιο τον μόνιμο μαέστρο της, Δόκτορα Μάριο Παπαδόπουλο, στα 1998 και μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια απέκτησε κιόλας δική της έδρα στο ξακουστό Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αυτό που καθιστά το επίτευγμα ακόμα πιο σημαντικό, είναι το γεγονός ότι αυτή είναι η πρώτη Πανεπιστημιακή έδρα του είδους της στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Το πρόγραμμα είναι αφιερωμένο στην Πεντηκονταετία της Κυπριακής Δημοκρατίας και περιλαμβάνει έργα Schubert, Χριστόδουλου Γεωργιάδη, Σοφίας Σέργη και Dvorak.
Ο Μάριος Παπαδόπουλος, πέραν από την δράση του στην Οξφόρδη και στο Λονδίνο, τις διάφορες συναυλίες που δίνει στην Ελλάδα και άλλα μεγάλα κέντρα ανά την υφήλιο, βρίσκει και χρόνο για την πατρίδα του Κύπρο, αφού είναι, μεταξύ άλλων, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου.
Μετά την Εισαγωγή «Ροζαμούνδη» του Schubert, ακολουθεί σε Παγκόσμια Πρώτη ένα έργο του Χριστόδουλου Γεωργιάδη, γραμμένο ύστερα από παράκληση του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, ειδικά για να υπογραμμίσει την Πεντηκονταετία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τίτλος του: «Σαγηνεύτρα νήσος». Καθώς αναφέρει ο ίδιος ο συνθέτης, «αποτελεί φόρο τιμής στην πατρίδα μου». Πρόκειται για μια Σουΐτα σε έξη μέρη που σκιαγραφεί την νεότατη ιστορία της Κύπρου και είναι συνυφασμένη με τις λύπες και τις χαρές του λαού της.
Μια νεώτερη Κύπρια πιανίστα , η Σοφία Σέργη, θα ακουστεί στην μεγάλη αυτή Συναυλία, υπό την άλλη της ιδιότητα, την ιδιότητα της συνθέτιδος, με το έργο της «Ας χορέψουμε».
Η Σοφία Σέργη, που την στιγμή αυτή είναι Καθηγήτρια Μουσικής στο College of William and Mary στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ, συνέθεσε πολλά έργα που προβλήθηκαν από καταξιωμένα συγκροτήματα και ορχήστρες σε φημισμένα κέντρα της Αμερικής και της Ευρώπης. Το έργο της «Ας χορέψουμε» είναι μια ανοιχτή πρόσκληση των συμβαλλόμενων να μπουν μαζί στον χορό της ζωής, και η συνθέτης επιτυγχάνει τον σκοπό της χρησιμοποιώντας σε μορφή ροντό ποικιλία σύντομων χορών, διεθνείς, Βαλκανικούς, Ελληνικούς.
Και η Συναυλία ολοκληρώνεται συμβολικά μέσα σε μια νότα αισιοδοξίας υπό τους ήχους της «Συμφωνίας του Νέου Κόσμου» του Τσέχου Άντονιν Ντβόρζακ.