Το έργο του Στέφανου Δρουσιώτη είναι ελεύθερα βασισμένο στην τραγωδία του Γ.Β. Γκαίτε, αντιμετωπίζοντας το δράμα του Faust από μια άλλη σκοπιά.
Πλάσμα σύνθετο και γοητευτικό, ο Faust βιώνει την απόλυτη απογοήτευση. Μπροστά στο δίλημμα της αυτοκτονίας, αποφασίζει να μην πεθάνει. Πουλώντας τη ψυχή του στο διάβολο καταφέρνει να γευτεί τη ζωή: να ερωτευτεί, να δώσει και να δοθεί, να προδοθεί, να γνωρίσει, να απέχει, να θέλει, να μη θέλει, να μπορεί …
Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου, 2013
Παρασκευή, 27 Σεπτεμβρίου, 2013
Ώρα: 20:30
Χώρος: Νέο Κτήριο Θεάτρου ΘΟΚ, Γρηγόρη Αυξεντίου 9, Λευκωσία
Τηλέφωνο: 22864300
Τιμή: ?10 / ?5
Κυριακή, 29 Σεπτεμβρίου, 2013
Ώρα: 20:30
Χώρος: Ριάλτο, Ανδρέα Δρουσιώτη 19, Πλατεία Ηρώων, Λεμεσός
Τηλέφωνο: 77777745
Τιμή: ?10 / ?5
Σκηνοθεσία / Mουσική επιμέλεια: Στέφανος Δρουσιώτης
Δραματουργία / Διεύθυνση παραγωγής: Κωνσταντίνος Μελίδης
Εικαστική επιμέλεια: Κύνθια Λιβανίου
Σκηνικά / σχεδιασμός κατασκευών: Κωνσταντίνα Ανδρέου
Κοστούμια: Αντρέας Ζεν
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Μακιγιάζ: Αντρέας Ζεν
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρίνα Βρόντη
Επιμέλεια κίνησης: Αριάνα Μαρκουλίδου
Ερμηνεύουν: Χριστόδουλος Μαρτάς, Προκόπης Αγαθοκλέους, Νεκτάριος Θεοδώρου, Μαρίνα Βρόντη, Μαρίνα Αργυρίδου, Τζωρτζίνα Τάτση, Αριάνα Μαρκουλίδου
Για το έργο:
« Η εικόνα που κάθε εποχή σχηματίζει για τα μεγάλα έργα της τέχνης του παρελθόντος, φανερώνει τη συνισταμένη του πνεύματός της. Και ενώ η εικόνα αυτή αλλάζει από εποχή σε εποχή, παραμένει εντούτοις αμετακίνητη η πεποίθηση [κάθε εποχής] για την απόλυτη αξία που έχουν τα κλασικά δημιουργήματα [ …] Γι’ αυτό, κάθε εποχή είναι κατά βάθος υποχρεωμένη να τα ερμηνεύει σύμφωνα με το πνεύμα της . »
Σήμερα, στην εποχή που η ιδέα της ύπαρξης του Θεού έχει αμφισβητηθεί και για πολλούς παρέλθει, το δράμα αυτό μπορεί και πρέπει να θεωρηθεί από μιαν άλλη σκοπιά· ο Φάουστ δεν βρίσκεται σε διαμάχη ούτε με το διάβολο ούτε με το Θεό, αλλά με τον εαυτό του. Ακόμα κι αν αφαιρέσει κανείς τη θεολογική-μεταφυσική του διάσταση, ωστόσο το έργο διατηρεί τη δραματική του αρτιότητα, απεικονίζοντας την άμετρη αγωνία του ανθρώπου αλλά και τη σύγκρουση του με τον ίδιο.
Πλάσμα σύνθετο και γοητευτικό, ο Φάουστ βιώνει την απόλυτη απογοήτευση. Μπροστά στο δίλημμα της αυτοκτονίας, αποφασίζει να μην πεθάνει. Πουλώντας τη ψυχή του στο διάβολο καταφέρνει να γευτεί τη ζωή: να ερωτευτεί, να δώσει και να δοθεί, να προδοθεί, να γνωρίσει, να απέχει, να θέλει, να μη θέλει, να μπορεί …
Μετά από το In camera βασισμένο στο Κεκλεισμένων των Θυρών του Ζαν Πολ Σαρτρ (2011) και το Γράμμα στον Ορέστη του Ιάκωβου Καμπανέλλη (2012), ο νεαρός σκηνοθέτης Στέφανος Δρουσιώτης προτείνει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κύπρια μια προσωπική, σύγχρονη, εικαστική ανάγνωση του έργου, όπου η σωματική έκφραση ανταγωνίζεται τη λεκτική.
Ι. Θεοδωρακόπουλος, Ο Φάουστ του Γκαίτε, Βιβλιοπωλείον της ‘Εστίας’, Αθήνα, 20126, σ. 9-10.
Στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ ΚΥΠΡΙΑ 2013