Η ακραία γραφή του συγγραφέα, το έντονο σασπένς και το διαβρωτικό χιούμορ είναι μερικά από τα ισχυρά θεατρικά στοιχεία που διατρέχουν τη σχέση δύο μοναχικών γυναικών στο αριστούργημα του Μάρτιν ΜακΝτόνα «Η Βασίλισσα της Ομορφιάς» που θα παρουσιάζεται από την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου στο Θέατρο Νέας Σκηνής ΘΟΚ σε σκηνοθεσία Μαγδαλένας Ζήρα.
Παραστάσεις:
Λευκωσία: Θέατρο Νέας Σκηνής ΘΟΚ
Επίσημη πρώτη: Παρασκευή 14 Οκτωβρίου
Τακτικές παραστάσεις: κάθε Παρασκευή & Σάββατο
Λάρνακα: Δημοτικό Θέατρο, Τρίτη 6 Δεκεμβρίου
Πάφος: Μαρκίδειο Θέατρο, Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου
Λεμεσός: Θέατρο Ριάλτο, Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου
Όλες οι παραστάσεις αρχίζουν στις 8.30μ.μ.
Προκράτηση θέσεων και Προπώληση εισιτηρίων:
Λευκωσία
Κέντρο Πώλησης Εισιτηρίων ΘΟΚ, τηλ. 77772717
Ταμείο Νέας Σκηνής ΘΟΚ, τηλ. 22480300
(από τις 6.15 το βράδυ των παραστάσεων)
Λεμεσός
Ταμείο Θεάτρου Ριάλτο, τηλ. 77777745
(Δευτέρα-Παρασκευή 10.00π.μ.-2.00μ.μ., 4.30μ.μ.-6.30μ.μ. και Σάββατο 10.00π.μ.-1.00μ.μ.)
Λάρνακα
Ταμείο Δημοτικού Θεάτρου, τηλ. 24665795
(Δευτέρα-Παρασκευή 10.00π.μ.-1.00μ.μ., 4.00μ.μ.-6.00μ.μ. και Σάββατο 10.00π.μ.-1.00μ.μ.)
Πάφος
Πολιτιστικό Τμήμα Δήμου Πάφου, τηλ. 26932014
(Δευτέρα-Παρασκευή 7.30π.μ.-2.30μ.μ.)
Με έργα που έχουν μεταφραστεί μέχρι στιγμής σε 28 γλώσσες και παιχτεί σε 39 χώρες, ο ιρλανδικής καταγωγής πολυβραβευμένος Μάρτιν ΜακΝτόνα χαρακτηρίζεται πια ως «φαινόμενο», αφού έγινε ο πρώτος συγγραφέας μετά τον Σαίξπηρ που είδε τέσσερα έργα του να ανεβαίνουν την ίδια χρονιά από επαγγελματικούς θιάσους στο Λονδίνο. Το κοινό της Κύπρου είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει μέσα από τα έργα του, «Ο Υπολοχαγός του Ίνισμορ» (σκηνοθεσία, Χρ. Σιοπαχάς, 2006) και ο «Σακάτης του νησιού» (σκηνοθεσία, Lukasz Wisniewski, 2011) που παρουσιαστήκαν στην Νέα Σκηνή ΘΟΚ.
Για το έργο
Η σχέση δύο μοναχικών γυναικών σε μια επαρχιακή πόλη της Ιρλανδίας. Η Μητέρα και η Κόρη. Η κόρη να υπηρετεί την ανήμπορη μάνα και η μάνα να απαιτεί συνεχώς να την φροντίζουν και να την κανακεύουν. Όταν η μίζερη καθημερινότητά τους ανατρέπεται από την «εισβολή» ενός παλιού φλερτ της κόρης, αρχίζει και η αντίστροφη μέτρηση. Η Μάνα είναι η δύναμη του κακού. Είναι ανικανοποίητη, δύστροπη, σκέφτεται συνεχώς τον εαυτό της, δεν ορρωδεί προ ουδενός. Θέλει να σβήσει την Κόρη από το χάρτη, γιατί θέλει να έχει κάποιον να τη φροντίζει. Πώς μπορεί η Κόρη που έχει φτάσει πια 40 ετών να πατάει σε στέρεο έδαφος, όταν η Μάνα δηλητηριάζει και τον αέρα που αναπνέει; Συμπεριφέρεται σαν μία έφηβη που δεν μπορεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο. Όταν ανακαλύπτει, όμως, ότι η Μάνα γκρέμισε τις γέφυρες με τη μοναδική ελπίδα να αλλάξει τη ζωή της, εκεί πια γίνεται μαινάδα.
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κοέν
Σκηνοθεσία: Μαγδαλένα Ζήρα
Σκηνικά-Κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου
Μουσική Επιμέλεια: Αχιλλέας Γραμματικόπουλος
Σχεδιασμός Φωτισμών: Σταύρος Τάρταρης
Βοηθός Σκηνογράφου-Ενδυματολόγου: Ρέα Ολυμπίου
Ερμηνεύουν:
Ερμίνα Κυριαζή (Μωρήν Φόλαν, η κόρη)
Αννίτα Σαντοριναίου (Μάγκι Φόλαν, η μάνα)
Νεοκλής Νεοκλέους (Πάτο Ντούλεϋ)
Ανδρέας Τσέλεπος (Ρέυ Ντούλεϋ, ο αδελφός του Πάτο)
Σημείωμα της Σκηνοθέτιδας
Πόσες μικρές ή μεγάλες τραγωδίες κρύβονται μέσα στην κωμικήκαθημερινότητα μιας φαινομενικά αδιάφορης και μουντής επαρχιακής κοινότητας; Πώς τα βγάζουν πέρα εκείνοι που η κοινωνία και η οικογένεια τούς πέταξε στο περιθώριο, τους χλεύασε, τους ξέχασε; Ποια η σχέση της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης κουλτούρας με την αποσύνθεση του παραδοσιακού τρόπου ζωής αλλά και με την κοινωνική ανισότητα; Γνώριμα θέματα που αφορούν άμεσα το σύγχρονο κοινό και έχουν απασχολήσει συχνά τους καλλιτέχνες. Ο απόηχος της ταραγμένης κοινωνικοπολιτικής ιστορίας της Ιρλανδίας, που χειρίζεται με χαρακτηριστική ελαφράδα ο συγγραφέας, δίνει σ’ αυτά τα θέματα μια υφή σκληρής πραγματικότητας χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς. Αυτή η γωνιά της Ιρλανδικής υπαίθρου όμως, όπως τη φαντάζεται και την αναπλάθει ο Μακντόνα, εμπεριέχει όλο τον κόσμο.
Αυτό το έργο το τόσο Ιρλανδέζικο, τόσο βαθιά ριζωμένο στην ταυτότητα του συγγραφέα, με όψεις και στιγμές της Ιρλανδίας που μας φαίνονται μακρινές, στο χώρο και στο χρόνο, είναι τελικά βαθιά οικουμενικό. Το μικρό σπιτάκι όπου η Μωρήν και η Μάγκι είναι εγκλωβισμένες σε μία καταστροφική μάχη, είναι μια χαραμάδα μέσα απ’ την οποία βλέπουμε στιγμές και αναλαμπές απ’ τη δική μας ζωή.
Το έργο του ΜακΝτόνα, αρχικά παραπλανητικό όσο κι ο τίτλος του, προσφέρει πλήρη ικανοποίηση στους εθισμένους λάτρεις του καλού storytelling, περνώντας μέσα από πολλά σκαμπανεβάσματα και τονικές εναλλαγές, λεπτές και ανεπαίσθητες. Πολύ καλός παραμυθάς ο συγγραφέας και απόλαυση η δουλειά πάνω σε ένα έργο τόσο κλασικά δομημένο αλλά και σοκαριστικά σύγχρονο και εικονοκλαστικό. Παίζει με τις προσδοκίες μας και εμπνέεται από κινηματογραφικές τεχνικές και εικόνες έτσι ώστε η παραμικρή λεπτομέρεια του περιβάλλοντος ή του καιρού, το κάθε χρώμα, αντικείμενο, ήχος, η παραμικρή λάμψη φωτός, η κάθε ανάσα, να λέει την ιστορία δημιουργώντας, με το σύνολο, ένα ποίημα. Το κλειστοφοβικό και ωμό ρεαλιστικό περιβάλλον αποκτά έτσι διαστάσεις πέρα από την καθημερινότητα, και μεταμορφώνεται σε όνειρο, σε εφιάλτη ή στην παραίσθηση ενός κλονισμένου μυαλού.
Τέλεια παράσταση!! Αξίζει πραγματικά να την δείτε.